شعر عاشقانه

یادم میاد قبل از اینکه بیام پیشت کلی شعر حفظ میکردم که واست بخونم

یادم میاد وقتی شعر میخوندم زل میزدی به لبام و چشات برق میزد

یادم میاد وسطای شعر که میشد چشاتو میبستی و گریه میکردی

یادم میاد دیگه شعر نمیخوندم و با انگشت کوچیکه م اشکای گوشه چشمتو پاک میکردم

یادم میاد لبخند میزدی و میگفتی حتما باید گریه کنم تا لمسم کنی؟

یادم میاد سرتو تو سینه میگرفتم و انگشتمو میکشیدم رو لبات و تو با عشق به چشمام خیره میشدی

یادم میاد همیشه میگفتی حالا بذار من شعر بخونم

یادم میاد همیشه این شعر رو میخوندی

(( لب برای بوسه است

و لب های شاعر را نمیشود بی بوسه گذاشت

و چه سخت است

سرت روی سینه ی شاعری باشد و

نتوانی لبهایش را ببوسی ))

یادم میاد به اینجای شعر که میرسیدی

چشمامو را میبستم و

لباتو رو میبوسیدم

یادم میاد عین این صحنه ده ها بار اتفاق افتاد

اما اصلا تکراری نشد

حالا

شعر میخونم و نیستی که چشاتو ببندی و اشک بریزی

نیستی که سرتو بگیرم تو آغوشم

نیستی که شعر بخونی

نیستی که ببوسمت

نیستی که

نیستی که

نیستی که

پی نوشت:بعضیا انگار حالشون خوش نیس/اصلا یه جوری ان/همچین حال بهم زن

باز دوباره پی نوشت:اگه میشد شر بعضیا کم میشد چقد خوب میشد

آقا من دارم میرم شرشون رو کم کنم

فعلا با اجازه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: