شعر عاشقانه

  نایی دگر ندارم  ، خندیدنم به زور است  

ماندم در این دو راهی، دنیا چه سوت و کور است   

در غم اسیر و مبهوت ،از زندگی گسستیم 

نفرین بر این زمانه ، مرگم که بی شعور است  

در کارزار هستی ، می گویمت تو پستی  

با قلب من غم تو ، بد جور جفت و جور است  

خواهم کمی بنالم ، تا تو شوی کنارم  

اما چه سود یارم ، سر منزل غرور است  

غم در کمین نشسته ، لبخند چهره بسته  

در قلب این شکسته ، بی راهه ها وفور است  

دلتنگ از عزیزان ، خوشی زما گریزان  

سیمای اشک ریزان ، شادی چه بی حضور است

                                          ببار باران                                       
که دلتنگم..مثال مرده بی رنگم
ببار باران
کمی آرام..که پاییز هم صدایم شد
که دلتنگی و تنهایی رفیق با وفایم شد
ببار باران
بزن بر شیشه قلبم..بکوب این شیشه را بشکن
که درد کمتری دارد اگر با دست تو باشد
ببار باران
که تا اوج نخفتن ها مدام باریدم از یادش
ببار باران
درخت و برگ خوابیدن
اقاقی..یاس وحشی..کوچه ها روزهاست خشکیدن
ببار باران
جماعت عشق را کشتن
کلاغا بوته ی سبز وفا را بی صدا خوردن
ولی باران ، تو با من بی وفایی
توهم تا خانه ی همسایه می باری
و تا من
میشوی یک ابر تو خالی
ببار باران
ببار باران..که تنهایم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: