شعر عاشقانه

سلام رفقا

شاید 9 ماه از آخرین شعری که نوشتم میگذره که البته خودم هم  خیلی از  بابت این موضوع ناراحتم و. دلیلش کم کاری نبوده

و هیچوقت هم نخواهد بود. منتها توی سال 92 زندگی   برای منن تغیرات زیادی داشت . هم تغییرات خوب و لحظات خوب و هم تغییرات بد و لحظاتی که  فقط خدا میدونه که چطور پشت سر گذاشتم. پستی ها و بلندی های مختلفی رو تجربه کردم و شرایط مختلفی رو گذروندم

البته ؛ بیکار هم ننشستم و هر بار دلم خیلی گرفت قلم برداشتم و رو آوردم به شعر ...

 چیزی که بعد از خدا آرومم میکنه.

یه واقعیتی هست که نوشتنن و قلم زدن یه جورایی غم میخاد.

وقتی دلت گرفته باشه شعر کار خودشو  خیلی خوب بلده. میاد که آرومت کننه

همه چیز در مجموع خوب پیش رفت تا اینکه  اتفاق و خبری که همیشه از شنیدنش بیزار بودم و در عین حال میدونستم که بالاخره باید باهاش مواجه بشم افتاد.  چاره ای نیست و باید قبولش کنم.   و  اتفاق میوفته تا تلافی ی همه ی روزای خوب امسال دربیاد.  شاید هم  حکمتی توی این  اتفاق هست .

یه متنی رو جایی خوندم که دقیقا  شرح اوضاع من هست که  می گه:

" گفت خیلی میترسم، گفتم چرا ؟؟

گفت چون از ته دل خوشحالم , این جور خوشحالی ترسناک است…

پرسیدم آخر چرا ؟

و او جواب داد: وقتی آدم این جور خوشحال باشد سرنوشت آماده است چیزی را از آدم بگیرد!

(بادبادک باز - خالد حسینی)"

 القصه، باز هم غم ، باز هم دوری اونم وقتی که خودتت رو به آب و آتیش زدی تا دوری هارو برداری اما یه وقتایی هیچ کاری از دستت برنمیاد و  مجبوری تحمل کنی.  قصه های رفتن همیشه تلخ بودن و سفر ها هم همیشه یاد آور جدایی هاست

چند وقتی هست که روز و حال عجیب و ناخوشی دارم

ما چون دو دريچه ، رو به روی هم

 آگاه ز هر بگو مگوی هم

هر روز سلام و پرسش و خنده

 هر روز قرار روز آينده

 عمر آينه ی بهشت ، اما ... آه

 بيش از شب و روز تيره و دی كوتاه

 اكنون دل من شكسته و خسته ست

 زيرا يكی از دريچه ها بسته ست

 نه مهر فسون ، نه ماه جادو كرد

 نفرين به سفر ، كه هر چه كرد او كرد

بگذریم ، و اما چند تا کاری که توی این مدت نوشتم تقدیم به شما رفقا ، با مهر

( مهران پیرستانی / سی ام  آذر 92 )

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: