*
به نگاهی بتوان کار دل سوخته ساخت
ای کمانش چه زنی بر دل ریش اینهمه نیش
گرامی تبریزی
***
دل به نگاه اولین گشت شکار چشم تو
زخم چه می زنی صید به خون طپیده را؟
فروغی بسطامی
***
بــشــتــاب ز دنـبـال کـه بـا زخـم غـریـبـی
از صــیــد گــه غــمــزه ی صــیــاد تـو رفـتـم
بـرکـس مـکـن اطـلـاق هـلاکم که ز دنیا
از سـعـی اجـل هـم نـه بـه امداد تو رفتم
محتشم کاشانی
***
غم مردن نبود جان غم اندوخته را
نیست از برق خطر، مزرعه ی سوخته را
صائب تبریزی
***
فــریــاد کـزیـن مـزرعـه ی سـوخـتـه حـاصـل
آخــر مــژه بـسـتـیـم و نـگـاهـی نـدمـیـدیـم
بیدل دهلوی
***
پـس از عـمـری بـبـالـیـن مـریـض خـویـش مـی آیـد
نـگـاه آخـریـن اسـت ای اجـل یـک لحظه تأخیری
نگاهی کن از آن چشم خدنگ انداز صید افکن
کـه جـان دادیـم ای ابـرو کـمـان از حـسرت تیری
ملاهادی سبزواری
***
پـیـکـان او ز سـیـنـه مـن مـی‌کـشـد طـبـیب
کــو بــاده اجــل کــه مــرا بــی خــبــر کــنــد
محتشم کاشانی
***
ای نـسـیـم سـحر، از خود به فغانم، برسان
خــبــر او، کــه ز خــود بـی‌خـبـرم گـردانـد
پـیـش ازیـنـم خـبـر از پـا و سر خود می‌بود
وقــت آنــســت کــه بــی‌پـا و سـرم گـردانـد
اوحدی
***
صـــبـــا ز مـــنـــزل جــانــان گــذر دریــغ مــدار
وز او بـــه عــاشــق بــی‌دل خــبــر دریــغ مــدار
حافظ
***
به صلح دل چه کوشی، صبر کن تا یار باز آید
غـم فـرصت مخور کاین جا تعلل می کند کاری
عرفی شیرازی
***
صبر طلب می کنند از دل عاشق
همچو خراجی که بر خرابه نویسند !
امیرخسرو دهلوی
***
تـریـاک زهـر خـوبـان سیمست و من ندارم
درمـان درد عـاشـق صـبـرسـت و من زبونم
اوحدی
***
مـن بـه کـویـت عـاشـق زار و دل غـمـگـیـن و غریب
چون زید بیچاره عاشق؟ چون کند مسکین غریب؟
پــرشــس حــال غــریـبـان رسـم و آیـیـنـسـت لـیـک
هـسـت در شـهـر شـمـا ایـن رسـم و ایـن آیـین غریب
هلالی جغتایی
***
هرچند ملامت که کند عقل ز عشقت
عـاشـق نـرود از سـر کـویـت به ملامت
شاه نعمت الله ولی
***
از سر کوی تو گیرم که روم جای دگر
کو دلی تا بسپارم به دلارای دگر؟
فرهنگ شیرازی
***
دلــی کــو از تــب و تــاب تــمــنــا آشــنــا گـردد
زنـد بـر شـعله خود را صورت پروانه پی در پی
ز اشـک صـبـحگاهی زندگی را برگ و ساز آور
شـود کـشـت تـو ویران تا نریزی دانه پی در پی
اقبال لاهوری
***
مجمع امیدواران گر پریشان شد چه باک
« شمع یاس و کنج عزلت» محفلی دارم هنوز
مسعود فرزاد
***
پـریـشـان دمـاغـیـم، سـاقـی کـجـاسـت
شــراب ز شــب مـانـده بـاقـی کـجـاسـت
رضی الدین آرتیمانی
***
از پا فتاده ام بسر کوی میفروش
ساقی عنایتی که ز کف شد زمام دل
دل بود اگرچه در همه احوال رام دوست
دردا که وی دمی نشد از مهر رام دل
سعید- نیاز کرمانی
***
نگیر از ساقی دوران قدح گر زندگی خواهی
که از زهر جفا لبریز باشد جام سرشارش
طبیب اصفهانی
***
از شــیــشــه هــای چــرخ بــه دور تـو بـی‌وفـا
در جـام عـاشـقـان هـمـه زهـر جـفـا چکد
محتشم کاشانی
***
زخـم جـفـای یـار کـه بـر سـیـنـه مرهم است
از بــخـت مـن زیـاده و از لـطـف او کـم اسـت
محتشم کاشانی
***
حـالـیـا کز تیرم افکندی به خون ای سخت بازو
مـرهـمـی بـایـد بـه زخـم رحـمـتـی بـایـد بـه حالم
فروغی بسطامی
***
بسکه بر روی هم افتاد ز مژگان تو زخم
یاد مرهم ز دل ما به جراحت گذرد !
وحشت اردستانی
***
بـدیـن امـیـد کـه مـرهـم نـهـد بـه زخم درونم
چـه زخـم هـا کـه بـخـوردم ز حـقـه ی نـمـکینش
ســپــنــد در ره آن شــه‌ســوار مــی‌زنــم آتــش
کـه چـشـم بـد نـزنـد آتـشـی بـه خـانـه ی زیـنـش
فروغی بسطامی
***
مـنـال از یـار خـود سلمان که تشنیع است بر بلبل
اگــر در راه عــشــق گـل ز زخـم خـار مـی‌نـالـد
سلمان ساوجی
***
در عـشـق جـنـونـی اسـت کـه تـدبـیر ندارد
دیـــوانـــه ی ایـــن‌بـــادیـــه زنـــجــیــر نــدارد
بارق شفیعی
***
در راه عشق، همسفرم جز جنون نبود
از هفتخوان حادثه تنها گذشته ایم
ای روزگار بر من از این چند روز عمر
منت منه که ما ز تمنا گذشته ایم
بهادر یگانه
***
روزگــار آنــسـت کـان بـا دوسـت مـی آیـد بـسـر
غــیـر ایـام وصـالـش روزگـاری هـسـت نـیـسـت
فیض کاشانی
***
ما کم بضاعتیم و وصالت گران بهاست
مشکل میان ما و تو سودا به هم رسد!
رشکی همدانی
***
نــرســد وصــال شــراب او بــه الــم کــشــان خــمــار غـم
مـگـر از قـضـا مـددی شـود کـه بـه محتشم قدری رسد
محتشم کاشانی
***
بــیــرون ز قــضــا و ز قــدر بــود وصــالــش
چـه جـای قـدر بـود و چـه پـروای قـضا بود
هـر نـعـت کـه در وصـف مـثـالـش بـشنودم
بـا صـورت وصـلـش هـمه آن وصف خطا بود
خاقانی
***
کرده تیر مژه ات سینه هدف از چپ و راست
بسته خیل نگهت راه گذر از پس و پیش
گرامی تبریزی
***
منبع :
http://hadyfd.rozblog.com]]>
نظرات شما عزیزان:
