***
عــنــدلــیــبــان چــمــن گــل بــشــمـا ارزانـی
دل غــمـدیـده ی مـا سـیـر گـلـسـتـان چـه کـنـد؟- ملاهادی سبزواری
***
گــفــتــم از دســت تــو روزی بــنــهــم سـر بـه بـیـابـان
دســت در زلــف زد و گــفــت کــیـت پـای بـبـسـتـسـت- قاآنی
***
دل خـواسـتـه بـود از مـن دلـداده ولـیـکـن
جــان نــیــز فـدا کـردم و دلـخـواه نـدیـدم- وحشی
***
مـرغ بـی‌پـر بـه چـه امید قفس را شکند؟
ورنـه دلـتـنـگ ازیـن عـالـم دلـگیرم من
نـشـود دیـده ی مـن بـاز چـو بادام به سنگ
بس که از دیدن اوضاع جهان سیرم من- صائب تبریزی
***
نـــظـــری بــر مــن و بــر درد مــن و زاری مــن
ای بـــه هــجــران تــو مــن زارتــر از زار شــده- اوحدی
***
مــرا ایــن دوســتــی بــا تــو قــضـای آسـمـانـی بـود
قــضــای آســمــانــی را دگــر کـردن تـوان؟ نـتـوان- عراقی
***
چـون صـبـح، زیـر خـیـمـه ی دلـگـیـر آسـمـان
در آرزوی یـــک نــفــس بــی‌غــمــانــه‌ایــم- صائب تبریزی
***
تــن نــدادیـم بـه آغـوش زلـیـخـای هـوس
راضـی از سـلـسـلـه ی زلـف بـه زنـجـیـر شدیم
صـائـب آن طـفـل یتیمیم در آغوش جهان
کـه بـه دریـوزه بـه صد خانه پی شیر شدیم
***
من ندانستم که خونریز است عشقت های های
بــهــر قـتـل مـن قـضـا دیـدی چـهـا تـدبـیـر کـرد- فیض کاشانی
***
دی زاهـد دیـن بـودم سجاده نشین بودم
امــروز چــنــان دیــدم زنــار مــیــان مــن
ســجــاده بــه مـی داده وز خـرقـه تـبـرایـی
نـه کـفـر و نـه ایـمـانـی درمـانـده ز جـان مـن- عطار
***
آن بـی‌وفـا نـگـر که: جدا گشت و خود نگفت
روزی دلــی ربــوده ی ایــن زلــف و خــال بــود- اوحدی
***
شـب عـروسـی تـو عـشـق را کـفـن کـردنـد
تـرا بـه حـجـلـه ی خون سوگوار من کردند
غــزالِ غــربــتـی ام تـا غـزل غـریـب شـود
بــرای بــردن تــو از طــلــا رســن کــردنـد - شیون فومنی
***
خود چه شامیست شقاوت که ندارد انجام
یـا چـه صـبـحـسـت سعادت که ندارد آغاز- عبیدزاکانی
***
گـفـتـم آن بـه که سر خویش فدای تو کنم
از مــیــان تــیــغ بـرآورد کـه زنـهـار مـکـن- محتشم کاشانی
***
منبع :
http://hadyfd.rozblog.com]]>
نظرات شما عزیزان:
