چرا «حمایت از مقاومت غزه» در اولویت
سیاست
خارجی دولت نیست؟
یکی از مزیت‌های نسبی و برگ‌های برنده جمهوری اسلامی ایران در میان همه کشورهای اسلامی، حمایت حقیقی و دائمی از گروه‌ها و مردم تحت ظلم در سراسر جهان است؛ تا جایی که رسانه‌های غربی هر حرکت ضداستکباری و ضداستعماری در جهان را که در کشوری صورت بگیرد، به نحوی به ایران مربوط می‌دانند. به عنوان مثال، حتی شورش اجتماعی جوانان اسپانیایی علیه سیستم پادشاهی این کشور هم در ماه‌های گذشته توسط برخی از رسانه‌های این کشور به نحوی به ایران نسبت داده شد.
این رویکرد حمایتی ایران از گروه‌ها و نهادهای مستضعفی که در برابر قدرت‌های سلطه‌گر ایستادگی می‌کنند، سبب شده تا نام جمهوری اسلامی ایران با حمایت از مظلومان عجین باشد و ملت‌های مظلوم در سراسر جهان، به جمع حامیان ایران بپیوندند؛ مساله‌ای که نگاهی به استقبال گسترده ملت‌های مختلف جهان از حضور مقامات کشورمان در این کشورها، موید آن است.
با این حال، نگاهی به رویکرد اخیر برخی از مسئولان دولت یازدهم نشان می‌دهد که گویا مقامات ارشد دولتی تصمیمی برای تلاش بیشتر در ادامه این روند ندارند.
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان که محوریت اساسی دیپلماسی ایران را در مبحث مذاکرات هسته‌ای قرار داده، حدود یک هفته است که از شهر وین به تهران بازگشته است ولی تاکنون سخنی جدی و عملی جدی در زمینه حمایت از مقاومت فلسطین و محکومیت عملی جنایات صهیونیست‌ها در ۱۸ روز گذشته صورت نداده و تنها به یک مصاحبه در حاشیه راهپیمایی روز قدس بسنده کرده است.
آقای ظریف به عنوان مسئول ارشد دستگاه دیپلماسی کشورمان در حدود سه هفته‌ای که از آغاز تهاجم صهیونیست‌ها به غزه می‌گذرد، حتی از تشکل‌های دانشجویی هم عقب مانده و نتوانسته تا به خوبی، حمایت ایران از مظلومین غزه را در مجاری بین‌المللی اعلام کند.
از سوی دیگر، شخص رئیس‌جمهور هم روز گذشته در حالی که می توانست طبق سنت روسای سابق جمهور، از فرصت سخنرانی مراسم روز قدس برای حمایت بیشتر از مقاومت فلسطین استفاده کند، این فرصت به علت مشغله کاری دکتر روحانی از دست رفت.
حجت‌الاسلام تقوی، رئیس شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه کشور در تشریح علت حضور نیافتن رئیس‌جمهور به عنوان سخنران در مراسم راهپیمایی روز قدس با تاکید بر اینکه ما از رئیس‌جمهور برای سخنرانی در نماز جمعه روز قدس دعوت کرده بودیم، تاکید کرد: «رئیس‌جمهور به دلیل برخی گرفتاری‌ها نتوانست حضور پیدا کند.»
با توجه به اینکه اهمیت یک موضوع در حوزه سیاست خارجی برای دستگاه دیپلماسی یک کشور را میتوان از میزان تحرک دستگاه سیاست خارجی در آن موضوع دریافت، باید اذعان کرد که وزارت خارجه دولت یازدهم کمترین و ساکن‌ترین عملکرد را در حوزه رسیدگی به وضعیت اسفبار فلسطین و غزه داشته است.
مردمی در یک باریکه زندانی و محبوس شده اند، اجازه دسترسی به غذا و دارو به آنها داده نمی شود و روزانه صدها راکت، موشک، بمب‌های مختلف فسفری و توپ توپخانه، خانهها، خیابانها و محلههای آنها را زیر و رو می کند. تا این لحظه نزدیک به هزار نفر زیر این بمباران کشته شده اند و در تصاویر، بصورت تکراری و متعدد، کودکان و زنان غرق در خون بعنوان قربانی این بمبارانها معرفی شده‌اند، اخباری از پایان یافتن ذخیره دارویی بیمارستانهای این باریکه خبر می‌دهد و اخباری از حمله به بیمارستان‌ها و آمبولانس‌ها. با این حال، دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران به عنوان اصلی‌ترین پایگاه حامی مقاومت در جهان، یکی از منفعل‌ترین رویکردها را در میان کشورهای جهان دارد؛ تا جایی که برخی نهادهای غیردولتی در کشورهای اروپایی هم از آن پیشی می‌گیرند.
تصحیح رفتار و نوع عملکرد دولت در زمینه مساله غزه، باید در اولویت همه مطالبات از شخص رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه باشد؛ چرا که در این زمینه، پای هویت و حیثیت انقلاب اسلامی ایران به عنوان اصلی‌ترین نماد حامی مستضعفین جهان در میان است و کوچکترین اشتباه می‌تواند تابلوی درخشان ایران در این زمینه را که با خون‌های بسیاری آبیاری شده، لکه‌دار کند.
منبع : رجانیوز
پی نوشت مدیر وبلاگ:
البته این نقدها از روی دلسوزی و در جهت خدمت و کمک هستش.
این دولت هم فرزندان انقلاب هستند البته با سلیقه ای متفاوت با ما.یاعلی...
نظرات شما عزیزان:
