شعر عاشقانه

               نان نمی داد به مادر ، فرزند                                                       

                                                      شکوه ازوی برحاکم بردند

               گفت حاکم به پسر: واقعه چیست؟   

                                     برهان ، گفت : مرا واقعه نیست

                گفت او را : برهی یا نرهی

                                      نان به مادر به چه عنوان ندهی؟

                داری ازخرج زیاده؟ ، دارم

                                      از چه رو می ندهی؟ ، مختارم.

                 این سخن حکمروان چون بشنفت

                                   به غضب آمد و درهم آشفت

                 داد در دم به غلامی فرمان

                                  به شکم بندندش سنگِ گران

                 پس به زندان ببرندش از راه

                            بنهندش که برآید نُه ماه

                 نگذارند فرو کرد این سنگ

                                        تا مگر آید از این سنگ به تنگ.

                  بانک برداشت به تشویش پسر

                                  که: ازاینگونه سیاست بگذر

                   تا به نُه ماه بُنِ سنگِ گران

                                 به خدا نیست مرا طاقت آن

                  گفت: چونی که تامل نکنی

                                خرج مادر تو تحمل نکنی

                   پس چِسان کرد تحمل زنِ زار

                                     تا به نُه ماه تو را بی گفتار؟

              "نـیما یـوشیـج"

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: