شعر عاشقانه

گفتم كه دوستت دارم ، گفتی كه باور نداری
گفتم این كلمه را از حفظ نمی گویم از ته دلم می گویم ، گفتی دلم را نیز باور نداری
سكوت تلخی كردم و از ته دلم آه كشیدم. مدتی سكوت با چشمانی خیس
گونه ام خیس شد و قلبم شكسته
گفتی كه تو قلبم را شكستی ، گفتم كه قلبت شكسته نشد ، احساست در هم شكست
گفتی سكوت كن میخواهم گریه كنم ، من نیز سكوت كردم و با گریه تو نا آرام شدم و اشك ریختم

گفتی بی خیالی از اشكهایم ،چیزی نگفتم ، و باز سكوت و یك آه تلخ
گفتی كاش كه عاشق نمی شدم ، گفتم عاشقی همه این دردها را دارد
گفتی خسته شدی از همه كس ، گفتم من با تو می مانم
گفتی خیلی تنهایی ، گفتم كسی كه عاشق است تنهایی را نمی شناسد
و باز گفتی تنهایی ، گفتم كسی كه عاشق است قلب یارش باید همان تنهایی او باشد
گفتی كه این حرفایت تكراری است ، گفتم به جز تكرارش راهی نیست

گفتی كه آغوشت را میخواهم ، گفتم كه منتظر بمان عزیزم
گفتی كه شانه هایت را میخواهم ، دلم به درد آمد از دوری ات و به غم نشستم
گفتی كه تو از حرفهایم پریشانی ، گفتم حرفی نیست و حرفهایت شكنجه ای بیش نیست
گفتی كه لبخندی بزن ، گفتم كه حس لبخند نیست
گفتم با اینكه این كلمه تكراری است و با اینكه باور نداری باز میگویم كه دوستت دارم
چیزی نگفتی و سكوت كردی