شعر عاشقانه

مینوسم ک انگار راست میگن که ادما از دور قشنگ ترن..هرچقدر نزدیک تر بشی انگار تنها تری...و هر چقدر هم بیشتر ازشون دور باشی براشون عزیزتری...بودنت همیشه کارو خراب میکنه....مینویسم از اون دردایی که توی قلبمون نگه داشتیم اما نتونستیم بهم بگیم...از قلبهایی که شکست و صدای شکستنشو هیچ کس نفهمید..از روزایی که هم دمت فقط اشکات بودن...

مینوسم که بگم یادمون رفت همو..همو گم کردیم توی این دنیا...مینوسم تا بگم داریم کسایی که رو فراموش کردیم اما برای فرامش کردنشون خیلی تاوان پس دادیم...تا باور کردیم کسی که میخواد بره رو باید راهی کرد چون با یه بهانه کوچیک خراب میکنه...مینوسم برای دل خودم....

مینوسم که بگم داریم از دست میدیم همو داریم کسایی رو از دست میدیم که بدون اونا نمیتونیم واسمون سخت میگذره...میخوام بگم نوشتن آدمو آروم میکنه اما حرف زدن خیلی بیشتر فایده داره...شاید هنوزم باشن کسایی که بتونن مرحم رازهات باشن...و بگم که باید بخشید کسایی رو که جواب خوبی هاتو با بدی دادن و تمام باوراتو ازت گرفتن...و در واقع اشکتو در آوردن....یادت باشه خدا داره میبینه پس باید واگذار کنی به خودش...خدا عادله....بعضی وقتا فقط بشینو تماشا کن همه چی خودش درست میشه جوری که اصلا خودتم باور نداری...و لبخند بزن به روی کسانی که دوست دارن..شاید اونام منتظر یه لبخند تو باشن پس بخند...همه طعم تنهایی رو چشیدن باید تنها باشی باید سختی بکشی تا بتونی تبدیل به یه پروانه زیبا بشی...پس تحمل کن همیشه بهترین خاطراتو لحظه های سخت زندگیت میسازن که بعد از گذشت ازشون به خودت افتخار میکنی...تا آخر راه خیلی کم مونده...بساز تا ساخته بشی...

و مینویسم که بگم تموم شد خیلی چیزا اما میشه دوباره شروع کرد یه شروع خوب....با آدمایی که هنوزم برات عزیزن...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: