شعر عاشقانه

..... نمیدونم چم شده این روزا که بیشتر از هر وقت دیگه ای ناراحتم غمی تو دلم دارم که تا حالا نداشتم...بغضی که نمی تونم خالیش کنم و البته خدایا ممنونتم که هستی که اگر تو رو نداشتم الان خودمم.... نمیدونم چرا اما بعد از 2 سال انگار اولین باری که اینقدر حس میکنم شکننده شدم نمیدونم شاید درسا...شاید حرفایی که شنیدم و خردم کردن..شاید دوستی هایی که الان از بودنشون پشیمونم... منی که خیلی چیزا یاد گرفتم انگار دوباره دلتنگم دلتنگ خودم...دلتنگ...حرف سپیده رو خیلی دوست دارم که بهم گفت پریا آدما دلتنگ میشن اما بعضی وقتا مجبوری بگذری تا برسی به خواسته هات باید با تمام وجودت پا بذاری رو دلتنگی ها....شاید هنوزم حرفشو باور دارم اما نمیدونم چرا دیگه آروم نمیشم با این حرفا...یه چیزی داره رو دلم سنگینی می کنه...درس خوندن یه طرف چون جزئی از زندگیم شده...کارای روزمره ام که برای همه هست و خواهد بود اما نمیدونم چرا باورامو دارم از دست میدم دارم به خیلی چیزا شک می کنم...نمیدونم این حس یعنی چی؟خیلی چیزا رو به دست اوردم اما انگاری دارم از دست میدم بعضیاشو اینا یعنی چی؟شاید گریه کردن بتونه آرومم کنه اما چرا نمیتونم گریه کنم؟؟؟چرا حس میکنم خودم نیستم؟من چم شده که خوددمم نمیدونم... خداجونم میدونم هستی میدونم تمام حرفامو میشنوی شاید الان بیشتر از هر وقت دیگه ای باور دارم وجودتو... شاید سرم شلوغ باشه به خاطر درسا خیلی چیزا اصلا یادم نیفته اما بازم یه جاهایی انگار گیر میفتی نگهت میدارن نمیتونی بری جلو... نمیدونم چه اتفاقی داره میفته که همه دارن بهم میگن؟اصلا الان من همون پریام؟خودمم؟ نمیدونم شاید دلی شکستم که قطعا هم همین طور هست که الان اینجوریه؟اما دیگه الان نمیتونم با این بعضم کنار بیام...داره اذیتم میکنه و شایدم غرورم.... انگار میخوام بشینم حرف بزنم...نمیدونم داد بزنم اما چرا صدام در نمیاد...خالی کنم این سنگینیه دلمو..میخوام گریه کنم توان ندارم... میخوام........... من چی شدم؟

نظرات شما عزیزان: