شعر عاشقانه

شاخه ها شکوفه می ریزند و رخ به آسمان می تابند و ستاره ها را به تجلی فرا می خوانند. رمان زمین را می کاود و مکامن مستور در ژرفای سیاه و تاریک آن را به میهمانی نور و رنگدعوت میکند . آهنگ نسیم زایشگز بهار و جویبارهای فصل خیزش دانه های در حال شکوفائی را به رقصی ازلی وا می دارند. 

نسیم رحمت پروردگار متعال در مقابل دیدگاه ناظران خاک را به نظر کیمیا میکند و حیاط را در کالبد به ظاهر بی جان هستی میدمد . تا تجلی معنای ماهوی بهار در گفتار پیامبر رحمت معرفت باشد که :

اذا رایتم الربیع فاکثروا ذکر النشور 

وقتی بهار را دیدید بسیار از قیامت یاد کنید 

برخاستن مجدد آدمی از خاک و نگاه او به افلاک  قرار گرفتن در معرض پاسخ اعمال و تجلی کردار گاه بی نظیری است که شباهت عجیبی یه بهار دارد . نسیم رحمت بهاری تنها رویش را در زمینی موجب می گردند که دارای مکامن مستوری باشد و قابلیت را برای فاعلیت خیزش در خود داشته باشند اما برهئت را چگونه این دعوت استجابت توان . روح و جان آدمیان نیز همینگونه است جانی که فاقد قابلیت شکوفائی باشد در قیامت برهوتی بد منظر خواهد بود و  جانهائی که در مسیر حیاط دانه محبت اهل بیت عصمت و طهارت را در مسینه جان خود ذخیره کرده اند اکنون به گاه شکوفائی رسیده اند و زمان تجلی وعده قرآن که:

در رخساره ها شان آثار سجود متجلی است .

بهره بردن از نسیم رحمت بهاری تنها اراده میخواهد و توبه از کردار بد و گفتار ناپسند گذشته تا غبار رخوت و کدورت از تن زدوده شود ونسیم بهار بر بند بند اجزای تن و جان آدمی دعوت به حیاطی دگر گونه را دامن زند .

گفت پیغمبر به اصحاب کبار  

تن مپوشانید از باد بهار

کان چه با برگ درختان می کند 

با بدنهای شما آن می کند 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: