شعر عاشقانه

از چارلی چاپلین
ترجمه اختصاصی از لاکولور روژ

خطاهایی را بخشیده ام که تقریبا نابخشودنی بودند . تلاش کردم تا جایگزینی برای افراد غیرقابل جایگزین پیدا کنم ، و افراد فراموش نشدنی را فراموش کنم ... به دست افرادی که انتظارش نمی رفت دچار یاس شدم ، ولی افرادی را هم ناامید کردم ... دوستانی ابدی برای خویش ساختم . دوست داشتم و دوست داشته شدم ... ولی گاهی اوقات هم پس زده شدم . فریاد کشیدم و از این همه خوشی بالا و پایین پریدم . با عشق زیستم و وعده هایی ابدی دادم ، ولی بارها قلبم شکست ... با شنیدن موسیقی و تماشای عکس ها گریستم ... تنها برای شنیدن صدایی تلفن کردم ... عاشق یک لبخند شدم ... قبلا تصور میکردم که با این همه غم خواهم مرد ، و از اینکه شخص بسیار خاصی را از دست دهم ، می ترسیدم (که از دست هم دادم ) ... ولی زنده ماندم ، و هنوز هم زندگی می کنم ! و زندگی ... از آن نمیگذرم ... و تو ... تو هم نباید از آن بگذری ... زندگی کن ! آنچه واقعا خوب است ، این است که با یقین بجنگی ، زندگی را در آغوش بکشی ، و با عشق زندگی کنی ... و شرافتمندانه ببازی و با جرات پیروز شوی . چون دنیا متعلق به کسانی است که جرات به خرج می دهند ... زندگی برای این که بی معنی باشد ، خیلی خیلی زیاد است ... !

***

پ .ن : 

براي يادآوري آنچه كه انگار جا افتاده از متن زندگي مان  . . .    

  این که مدام به سینه ات می کوبد ، قلب نیست ؛ ماهی کوچکی است که دارد نهنگ می شود. ماهی کوچکی که طعم تُنگ آزارش می دهد و بوی دریا هوائی اش کرده است . قلب ها همه نهنگانند در اشتیاق اقیانوس . اما کیست که باور کند در سینه اش نهنگی می تپد ؟! آدم ها ، ماهی ها را در تُنگ دوست دارند و قلب ها را در سینه . اما ماهی وقتی در دریا شناور شد ماهی است و قلب وقتی در خدا غوطه خورد ، قلب است . هیچ کس نمی تواند  نهنگی را در تُنگی نگه دارد ؛ تو چطور می خواهی قلبت را در سینه نگه داری ؟ و چه دردناک است وقتی نهنگی مچاله می شود و وقتی دریا مختصر می شود و وقتی قلب خلاصه می شود و آدم قانع . این ماهی کوچک ، اما بزرگ خواهد شد و این تُنگ ، تَنگ خواهد شد و این آب ته خواهد کشید . تو اما کاش قدری دریا می نوشیدی و کاش نقبی می زدی از تُنگ سینه به اقیانوس . کاش راه آبی به نامنتها می کشیدی و کاش این قطره را به بی نهایت گره می زدی . کاش ... بگذریم  ... دریا و اقیانوس به کنار ، نامنتها و بی نهایت پیشکش .کاش لااقل آب این تُنگ را گاهی عوض می کردی . این آب مانده است و بو گرفته است . و تو می دانی آب هم که بماند می گندد. آب هم که بماند لجن می بندد . و حیف از این ماهی که در گِل و لای بلولد و حیف از این قلب که در غلط بغلتد .  .   .

:)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: