شعر عاشقانه

تُند و تُند راه می رفتیم .من درگیر  ِ تعریف کردن ِ یک مسئله ی ِ اعصاب خورد کُن ِ دم  ِ دستی ِ الکی ِ خانوادگی بودم؛...که ما بینش سحر هی میگفت:چرا؟برای چی؟خب تو چی کار کردی؟حساس شدی هاااا!بی خیال بابا! 

که یک نفر موتوری در داخل پیاده رو سعی داشت از موانع ِ انسانی ِ در حال گذر و همچنین موانع جسمانی ِ روبروش بگذره و دور بزنه...که نمیشد و نمی تونست! 

یکدفعه برگشت سمت ِ ما و ُ گفت: خانم فکر می کنی اومدی شانزلیزه قدم بزنی؟زود برو دیگه!!! 

منم به قسمت ِ اوج ِ اعصاب خوردکنی ِ الکی رسیده بودم و اینو که گفت عین ِ نارنجکی که ضامنش کشیده بشه...قاطی کردم! 

برگشتم گفتم:آقا میفهمی چی داری میگی؟اینجا جای پیاده هاست نه سواره ها!آخه پیاده رو جای موتوره؟(لازم به ذکر است که یک عدد سوتی ِ زیر پوستی هم دادم که فکر کنم فقط خودم فهمیدم!موتور و گفته بودم مترو!:)) 

یک آقایی هم که شاهد ماجرا بود،مثلا میخواست فیصله بده...گفت:خانم برو...این اگه می فهمید که نمی اومد! 

خلاصه اینکه:حساس نباشید،ماجراهای اعصاب خورد کن ِ الکی تون رو تو کوچه خیابون تعریف نکنید؛سعی نکنید چیزی رو به زور بفهمونید! وقتی صداتون به صدای طرف مقابل نمیرسه اصراری به بلند کردن ِ صداتون نداشته باشید!موتوری جماعت کاری به قانون و قوانین ندارند.. از هر طرف که راه داشته باشه؛میرند!پس کلا بی خیال ِ تفهیم  ِ بایدها و نبایدها به اینها!...و در آخر و از همه مهم تر : عین ِ من سوتی می دید به روی ِ مبارکتون نیارید! :))  

 "اتفاق نوشت" 

+برچسب رو با لحن ِ متعجبانه ی جناب خان بخونید! قــــــــانون مـــــــــــــند؟   

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: