شعر عاشقانه

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

همیشه درس گرفتن، از اولیاء نیست! از رفتارهای خوب نیست... خیلی وقت‌ها باید از کسایی انسانیت رو یاد گرفت، خوب بودن رو یاد گرفت که خوب عمل نمی‌کنن...

تو این چند وقته، با افرادی برخورد کردم در عالم همسایگی ، بحث ازدواج، تو محل کار، تو جامعه... که خیلی برام آموزنده بوده... شاید اگر یک کتابِ اخلاقی میخوندم انقدر روی من تاثیر نداشت... شاید اگر یه ولی خدا می‌گفت انقدر تاثیر نداشت...

وقتی افرادی رو در هر لباس و هر موقعیتی می‌بینی و از نوع رفتار و گفتار و کردارشون خوشت نمیاد، این خودش یه نوع درسه... درسِ اخلاق!

وقتی خودخواهی و منیّتِ کسی رو می‌بینی، وقتی گفتارِ نادرستِ کسی رو میبینی، وقتی ظلم رو می‌بینی.. این خودش بهترین درسه، که چی؟  ادب رو از بی‌ادبان بیاموزی...

تو یه جایی که معمولا رفت و آمد دارم، آقایی هست، رفتارش خیلی مستبدانه‌است... پیرمردی که هنوز نتونسته خودخواهی رو بذاره کنار... یا مثلا جایی که محرم و نامحرمی رو میبینی در عالمِ همکاری که حریم‌ها رو با دیدِ روشن‌فکری و امروزی بودن، ویران می‌کنند... یا کسی رو که براحتی به زیر دستش ظلم می‌کنه، با اینکه مدعیِ اسلامی بودن هست... اینها خیلی درس‌های خوبی هستند.. ببینی و چرک و کثافت‌اش رو با چشمات ببینی و تو درس بگیری و حذر کنی..

مگه حتما باید ببینیم نماز شب خوندن کسی رو؟ مگه حتما باید انفاق رو ببینیم؟ مگه حتما باید روزه گرفتن کسی رو ببینیم؟

نه! 

همین که از بی ادبان رفتار‌های ناپسند رو ببینی و نکنی، خودش بزرگ‌ترین لطفِ خداست به تو...

به فرمایش آیت‌الله بهجت رحمةالله علیه:

اگر کسی طالبِ حقیقت باشد، در و دیوار به اذن خدا برای او معلم و استاد خواهند شد...

التماس دعا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: