عاشق بودن

تجربه تمامی احساسات بیرون از عشق،

و از نو بازگشت به عشق است.

عاشق بودن

تمحل رنج و درد

وتوانایی غلبه و از یاد بردن این رنج و درد است.

عاشق بودن همان است که بدانی دیگری کامل نیست.

بتوانی بخش های نا زیبا را ببینی ولی

بربخش هایی که دوست می داری تاکید کنی

وشادمانه هر دو را بپذیری.

عاشق بودن

برپا ساختن ستونهای استوار بر بنای احساسات است

ولی جایی نیز برای تغییر بگذار

چون

داشتن احساس یکسان در تمام عمر

جایی برای رشد،تجربه و آموختن نمی گذارد.

عاشق بودن

توانمند بودن در پذیرفتن ایده ها و واقعیت ها ی نو است

دانستن آن است که دیگری نیز آنچه که بوده باقی نمی ماند

وتغییر آرام آرام او را دگرگون می کند.

عاشق بودن بخشیدن تا سر حد فقر است

والاترین هدیه ها بین دوستان

اعتماد است و درک متقابل

این دو ارمغان عشق اند.

عشق ایثار چیزی بیش از تمامی خود است ،

تنها در طلب لبخندی کوچک.

عاشق بودن

دیدن نه تنها با چشم که با دل است

پرورش بینشی در ژرفای احساس خود و دیگری است

داشتن درکی نیکو از پیوند میان دو انسان است.

عاشق بودن

فدا کردن خود به تمامی است

آماده تا بگویی:

«اینک من

و دوستت دارم بسیار و بسیار!

ندای تمام وجودم»

نه اینکه هر دم به درآیی و هر روز

نوایی دگر ساز کنی تا پذیرفته شوی

بلکه چنان تغییری کنی تا نور خوبی ها

ظلمت کمبودهایت را بپوشاند!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: