شعر عاشقانه

تو رفته ای اما من هم دارم خدایی

تا که دارم او را ترس ندارم از جدایی

نمی خوام کسی بدونه چی بین ما گذشت

چیکار با من کردی و چی از دست تو رفت

بعد تو عاشق نشدم فقط جسمی بی روح شدم

فکر کردی از خودت مرا راندی عاقل شدم

دیگه به فکر تو نیستم بعد تو خودم را یافتم

رفتم سراغ اون خودم را در اون ساختم

 بی انکه بداند من از خودش به او نزدیکترم

او هست از من دور اما روح او هست به برم

من به جز احساسات به سرغت رفته ام چیزی ندارم

فقط احساسم به او مونده که بیشتر از همه دوسش می دارم

این احساس من است که هر روز جوانه می زند

من با او بد کردم اما عشقش به دلم چنگ می زند

من رفتم از میان مردمی که عشقشان ریاست

چیزی که نمی بینی در وجودشان عشق و حیاست

از ان رو من همه ی انان را مردگانی بیش نمی بینم

احساس ترحم می کنم,نخواستم گلی از وجودشان بچینم

چو می بینی همه حریصانه به دنبال عشق روانند

همین که یک نفر را تنها ببینند همه به سوی او دوانند

مردمی که مرا به کشتن عشق متهم می دانند

بوی از عشق نبرده اند از عشق من و تو چه می دانند

من روح تو را در جسم خود احساس می کنم

من با عشق تو همه را فراموش خودم و پیدا می کنم

حالا دیگه از عشق ادما دور شده ام

تو را پیدا کرده و به تو رسیده ام

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: