سلام و هزاران سلام سبز و پر برکت برای تک تک شما پیروان راه حقیقت. خوشحالم که با درس این جلسه در خدمت شما هستم. در جلسه ی قبل با هم چند تکنیک رو بررسی کردیم که به پویایی ذهن کمک می کرد. امروز می خوایم چند تکنیک و تمرین دیگه رو بررسی کنیم که در طول مسایل مختلف زندگی می تونه براتون راهگشا باشه. امیدوارم اونها رو با دقت انجام بدید و جدی بگیرید و یادتون نره که کار نیکو کردن از پر کردنه!
در ابتدا چند تا تکنیک برای رفع عصبانیت بهتون می دم خصوصا" برای کسانی که برای من نوشته بودند که زیاد عصبانی می شن و کنترل کردن خودشون در زمان عصبانیت براشون خیلی سخته.
_ تکنیک 1 برای مواجه شدن با اضطراب، استرس و عصبانیت :
به محض اینکه در چنین شرایطی قرار گرفتید، در ذهنتون خودتون رو از این ماجرا کنار بکشید و از خودتون سوال کنید که : اگر من تماشاگر این ماجرا باشم چه کار می کنم و چه حسی دارم؟
مثلا" اگه یکی از اعضای خانواده شما خیلی پرخاش گره و مدام باعث عصبانیت شما میشه یا براتون ماند تولید می کنه شما سریعا" به جای دیگه ای در خونه برید و خودتون رو مجسم کنید که دارید با او دعوا می کنید! با جزئیات برای خودتون مجسم کنید که شما در دعوا چگونه رفتار می کنید. حرکات عصبی و خشنتون رو مرور کنید.معمولا" با تجسم خودمون در این وضعیت دچار این فکر می شیم که آیا واقعا" این آدم عصبی من هستم که داره این کارها رو می کنه و این حرفها رو می زنه؟ و این آروم ترمون می کنه. بعضی ها می پرسن " آخه وسط دعوا من کجای خونه برم؟ "
ساده ترین جواب براش اینه : " دستشویی! " اونجا قیافه ی عصبانی خودتون و طرف مقابل رو مجسم کنید حتی فکر کنید اگه این دعوای دو نفر دیگه بود نه شما ، برای آروم کردن اون آدمها چه دلایلی می آوردید و چی بهشون می گفتید؟
نکته : استاد من همیشه مثال جالب و قابل فکری می زد ! اون می گفت وقتی کسی به تو می گه مثلا" " احمق! " چرا ناراحت می شید؟
دو حالت داره و شما باید در اون لحظه به اون دو تا حالت فکر کنید! سوال از خودتون: آیا واقعا" احمق هستید؟!
حالت اول : بله! احمقم!خوب اگه احمق هستید که ناراحت شدن نداره! باید سعی کنید تا رفتار احمقانه نکنید و در عمل احمق نباشید!
حالت دوم : احمق نیستید! جواب : خوب پس برای چی ناراحت شدید؟ وقتی ما از چیزی ناراحت می شیم که طبق صفات نیمه ی تاریک حتما" رگه هایی از اون رو در خودمون مخفی کردیم و نمی خوایم دیگران یا حتی خودمون متوجه اون باشیم به همین دلیل هم وقتی کسی اون رو در ما تشخیص می ده به هم می ریزیم!
_ تکنیک 2 برای زمان عصبانیت و استرس :
مجسم کنید که وقتی عصبانی می شید از گردن به بالا عصبی می شید نه از گردن به پائین! یعنی شکم شما باید در آرامش باشه! گاهی عصبانی شدن لازمه مثلا" جایی که باید کودکی خطا کار رو توبیخ کنید. خوب در این موارد باید فکر کنید که یک ماسک به چهره دارید _ از گلو به بالا _ که می تونید اون رو به شکل یک آدم عصبانی در بیارید . وقتی ما ماسک می زنیم هیچ وقت تغییری در درون ما به وجود نمی آد و شکل اون ماسک نمی شیم. درسته ؟ وقتی بارها در تجسمتون خودتون رو با یک ماسک مجسم کنید که هیچ حرفی نمی تونه روی گلو به پائین شما اثر بگذاره و فقط می تونه روی ماسک شما تغییر به وجود بیاره این کم کم به شکل یک عادت در می آد و یاد می گیرید که در عصبانیتهای واقعی هم از ماسکتون استفاده کنید و بعد، بلافاصله بعد از استفاده از ماسک اون رو بردارید و دور بندازید و به زندگی شاد قبلیتون برگردید.البته این کار مستلزم تمرین زیاده. یادتون نره.
نکته : اضطرابها و ترسها دو نوع هستند. دسته ی اول شناخته شده و دسته ی دوم اونهایی که موهوم هستند ( بهشون شناور هم گفته می شه مثل ترس از آینده ای که هنوز نیومده و هیچ چی اون هم معلوم نیست.)در هر دو صورت یک تکنیک بودایی برای مقابله با اونها وجود داره.
_ تکنیک 3 برای زمان عصبانیت و استرس :
در زمانی که اضطراب و استرس دارید یا عصبانی شدید به مدت سی ثانیه در یک مکان خلوت ( حتی دستشویی) دندانهاتون را روی هم محکم فشار بدید. با تمام قوا و خیلی محکم! در این حالت تا عدد سی بشمرید. بعد سه تا نفس عمیق با بینی بکشید و با دهن اون رو بیرون بفرستید. این یک تکنیک بودائیه که باعث رفع اضطراب می شه.
حالا می خوام براتون از تکنیکی به نام تکنیک لبخند زدن صحبت کنم. انجام این تمرین ساده خیلی مفیده. خصوصا"برای کسانی که کمتر چیزی خوشحالشون می کنه و کسانی که کمتر لبخند می زنند و کمتر توی قلبشون احساس شادی می کنند. انجام این تمرین وقتی به صورت نهادینه در می آد و روی شما اثر می گذاره یک آرامش دائمی بهتون می ده و خودبه خود جلوی خیلی از عصبانی شدنهاتون رو هم می گیره.
تکنیک لبخند زدن :
چهار زانو روی زمین بنشینید چون این طوری مقداری هم از زمین انرژی دریافت می کنید. ( اما اگه مشکل کمر یا پا دارید عیبی نداره هر جور راحت هستید روی صندلی بنشینید یا دراز بکشید.)چشمها تون رو ببندید و مجسم کنید که دارید شکمتون رو می بینید. حالا یک لبخند بزرگ توی شکمتون مجسم کنید.ده دقیقه سعی کنید این لبخند رو داخل شکمتون مجسم کنید و اون رو همونجا نگه دارید. احساس کنید این لبخند داخل شکمتون تمام وجود شما رو از یک احساس شاد و پر لبخند پر می کنه و یک لبخند بزرگ روی لبهاتون می آره. نترسید. لبخند بزنید.با لبهاتون هم لبخند بزنید.
خوبه این رو بدونید که برای بعضی ها ممکنه مدتها طول بکشه تا واقعا" چنین لبخندی رو در شکمشون مجسم کنند. به هر حال نگران نباشید. زمان اون برای افراد متفاوته اما وقتی این لبخند به وجود می آد شما کم کم اون رو در وجودتون حس می کنید و در مواقعی که در حال تمرین هم نباشید اون باعث یک لبخند درونی و حتی بیرونی بر روی لبهاتون میشه و به شما شادی می ده.
خوب! حالا می خوام با شما دزباره ی یافتن پاسخ برای سوالاتتون صحبت کنم و اینکه وقتی شما نیاز به راه حلی دارید،یعنی یک مسئله ای دارید که نیاز به راه حل داره و شما نمی تونید راه حل رو ببینید چه باید بکنید؟
قبلا" براتون گفته بودم که استاد درون همه ی ما در این مواقع می تونه بهترین پاسخ رو به مابده.حالا می خوام چند تا نکته ی ریز اما مهم رو دوباره یاداوری کنم.
نکته ی اول_ یادمون باشه که راه حل وجود داره اما چون ذهن ما مشغوله اون رو نمی بینیم.پس به محض آروم گرفتن ذهنمون می تونیم شهود دریافت کنیم یا راه حل الهی در زندگیمون نمود پیدا کنه. این همون چیزیه که من به خیلی از دوستان خوبم تاکید کردم از قانون عدم مقاومت استفاده کنند و چهار چنگولی به خواسته شون نچسبند و گیر ندن تا طرح الهی که بهترینه خودش رو نشون بده.
نکته ی دوم _ یادمون باشه که هر کدوم از ما قسمتی داریم از کائنات اما این به بخت و شانس و ...ما بستگی نداره بلکه این قسمت به باور ما بستگی داره. اگر باور داشته باشیم که قسمت ما از کائنات فقط یک دانه نان در روز است فقط همان را دریافت می کنیم! پس این باور ماست که میزان قسمت ما از کائنات رو معلوم میکنه.پس باید معتقد باشیم که بر اساس باور ما آنچه که قسمت ماست به ما می رسه پس به هر حال نیازی به جیغ و فریاد و هیاهو نیست!
بنابراین تکنیک اصلی برای یافتن راه حل یک مسئله اینه :
مسئله را به خدا واگذار می کنیم یعنی او را وکیل خودمون قرار می دیم و بعد صبر و سکوت می کنیم و اجازه می دیم آرامش جایگزین شلوغی های ذهنمون بشه تا راه حل نمود پیدا کنه. وقتی صبر و سکوت می کنیم، یعنی قانون عدم مقاومت. یعنی رها کردن. وقتی ما مسئله ای را رها می کنیم یعنی به قدرت وکیلمون که خداست باور داریم .در این حالته که راه حل هویدا میشه. ( در واقع ما راه حل رو نمی سازیم چون راه حل وجود داره! ما قدرت دیدنش رو پیدا می کنیم!)
خیلی از دوستان من پرسیدند که ما رها کردیم اما راه حل رو ندیدیم.استاد من می گفت اگر واقعا" رها کرده باشید بعدش دیگه نباید نگران باشید! نگرانی یعنی به قدرت وکیلمون _ خدا_ ایمان نداریم! ما معمولا" نگرانیم .یک علت اینکه کم می خندیم همینه! یکی از دوستان می گفت همه ی کارها ی سیستم آرزوها رو انجام دادم مخصوصا" کلی عبارت تاکیدی گفتم اما راه حل پیدا نشد . نگرانی در تمام وجودش هویدا بود.خوب ! علت پیداست! اون اعتماد نکرده بود که وکیلش راه حل رو هویدا می کنه! چون اگر اعتماد کرده بود باید به آرامش می رسید و نگرانیش از بین می رفت.
خوب!وقتی به این آرامش بدون نگرانی رسیدید می تونید برای زودتر دیدن جواب مسئله تون از یک تکنیک هم کمک بگیرید. اون یک تکنیک بسیار مهمه به نام تکنیک ( مدیتیشن ) سکوت.
_ تکنیک سکوت برای یافتن پاسخ سوالهایمان :
آرام روی یک صندلی بنشینید ( چون زمان انجام این تکنیک می تونه طولانی بشه اگه پاتون خواب می ره بهتره روی زمین ننشینید که تمرکزتون گرفته نشه.) . نفسهای آرام و طبیعی بکشید اما روی فاصله ی دم و بازدمتون مکث کنید.بین هر دم و بازدم یک فاصله ی خیلی خیلی کوتاهه.بین بازدم و دم بعدی باز یک فاصله ی خیلی کوتاهه.روی این دو تا فاصله تمرکز کنید. به مرور در این تمرین احساس می کنید که این فاصله ها بزرگتر میشن و یک خلا بزرگتری رو به وجود می آرن. کسانی که مدیتیشن کار می کنند معتقدند که پاسخ خیلی از سوالات در این لحظات خلا دریافت میشه.
تاکید می کنم شما فعلا" تمرین بالا رو فقط به عنوان یک تمرین انجام بدید و اگه زود به جواب نرسیدید و در لحظات خلا چیزی دریافت نکردید ناراحت نشید چون این تمرین مهم و حیاتی به مرور و با پیشرفت شما در تمرینهای مدیتیشن و تمرکز بهتر نتیجه می ده . در آینده به خواست خدا ،ما بیشتر بهش می رسیم.
دو تا تمرین هم هست که برای گرفتن جواب استفاده میشه. این دو تا تمرین برای شما فعلا" فقط باید در حد یک تمرین ذهنی برای رسیدن به سکوت باشه نه اینکه بر اساس اون شروع به تصمیم گیری برای زندگیتون بکنید.
تمرین آره یا نه :
دو دستتون رو جلوتون باز کنید. چشمهاتون رو ببندید و چند نفس عمیق بکشید و سعی کنید تا ذهنتون رو از هر فکری خالی کنید.بعد سوالی رو که دارید در ذهنتون مرور کنید که مثلا" انجام فلان کار خوبه یا نه ؟بعد تصمیم بگیرید که مثلا" دست راستتون جواب آره و دست چپتون جواب نه است. در ذهنتون مرور کنید که جواب سوال شما این طوری معلوم میشه که اون دستی که جواب را داره، بالا می آد. به نفس کشیدنهای منظم و خالی کردن ذهنتون از فکر ادامه بدید در همون حالی که همچنان دو تا دستتون جلوی شما بازه. دستهاتون رو آگاهانه حرکت ندید و بگذارید هر کدوم ناخودآگاه حرکت کنه.
در پایان چشمهاتون رو باز کنید و ببینید که دست حاوی جواب آره ، بالا اومده یا دست حاوی جواب نه.
تاکید می کنم این فقط یک تمرینه برای آماده سازی ذهن شما برای تمرینات بعدی و قرار نیست بر این اساس تصمیم گیری کنید.
یک نوع دیگر هم برای تمرین بالا وجود داره، به نام تمرین سریع برای یافتن پاسخ یک سوال:
برای این کار، سوالتون رو بسیار واضح و روشن در داخل یک دفترچه ی کوچک بنویسید. سوالتون رو با کلمه ی "چرا " شروع نکنید چون " چرا "معمولا" مثل یک جور اعتراض می مونه . بهتره سوالتون رو با کلمه ی " چگونه " شروع کنید. مثلا" بنویسید که " چگونه می تونم این مسئله را حل بکنم؟ " یا ...
این کار رو درست در لحظه ی قبل از خوابتون انجام بدید و بعد دفترچه را زیر سرتان در قسمت سمت چپ بگذارید و صبح به محض بیدار شدن مداد رو در دست بگیرید و هر چی که به ذهنتون اومد بنویسید. خیلی مهمه که سوالتون کلی نباشه و دقیق باشه. فراموش نکنید که این راهی برای ارتباط با ضمیر ناخودآگاه و استاد درونمونه که پاسخ همه چیز رو می دونه. باز هم تاکید می کنم این هم یک تمرینه برای بیشتر پویا کردن ذهن و به این معنی نیست که جوابهای شما صد در صد درسته . پس بر اساس اونها تصمیم گیری نکنید اما این تمرین رو انجام بدید تا کم کم ذهنتون پویا تر بشه و به جوابهای درست برسید.
امیدوارم با انجام جدی تمرینات با شور و اشتیاق به نتایج جالبی برسید.
خدایا! با نور خودت مسیرمان را روشن کن تا پاسخ ندانسته هایمان را در پناه روشنایی تو ببینیم. آمین!
نظرات شما عزیزان:
