چطور زندگیتون رو به ..کِ فنا بدید!
یکی از قطعی ترین راهکارهای سلبِ کاملِ آرامش از زندگی
اینه که مدام روحیه کمال طلبی و ایده آل گرایی رو در خودتون تقویت کنید
فرض کنید وقتی قراره کاری انجام بشه
شما به عنوان یک آدم سوپر-ایده آل-گرا اون کار رو یجوری انجام میدید
که نه تنها ایده آله بلکه دو پله بالاتره
و یجورهایی ناظران متحیر باقی می مونند
نتیجه قطعیش این میشه که تا ابدالدهر اون کار رو شما باید انجام بدید
چون زمان زیادی طول خواهد کشید
تازندگی موجودی مثل شما رو از نو به نصه ظهور برسونه
کار دوم، سوم، چهارم، ... و n ام به شما واگذار میشه
شما هنوز تمایل دارید بتونید همه کارها رو ایده آل انجام بدید و ...
برای موندن در این نقطه کذایی از خیلی چیزها، لحظات و آدم های زندگیتون میزنید
هنوز همه راضی هستند که هر چقدر کار به شما محول میشه
همه اش ایده آل انجام میشه و ...
حالا هر روز به شکل اکسپوننشیالی کارهای
بیشتر و بیشتر و باز هم بیـــــــــــــــشتر و بیشــــــــــــــتر به شما واگذار میشه...
طبیعیه خوب...
هرکسی به عنوان آدمِ نوعی دوست داره کارها رو به کسی واگذار کنه
که مطمئنه اون رو کامل انجام میده...
برای همین همیشه چگالی کارهایی که باید انجام بشه
روی دوش بعضی آدم ها هر روز افزون میشه
اینجاست که کائنات انگشت به دهان و حیران هی پالس میده که
ای کسانیکه ایمان اوردید شما که هنوز اندر خم همون باقالی موندید!
نتیجه اینکه آدم های ایده الگرا
یا باید دست از این خصلت کذاییشون بردارن
یا باید "نه" گفتن رو یاد بگیرن ...
وگرنه ناخواسته زندگی و عمرشون به همان چیزی میره که در ابتدا گفتم!!!
از ما گفتن....
پی نوشت 1:میگن آدم ها باید بر دو نوع صبر واقف باشند:
"صبر بر چیزی که فرد نمی خواد و دیگری صبر به چیزی که اون رو می خواهد"
پی نوشت 2:دیدید بچه ها رو، حتی اگر اتفاق ناگواری براشون افتاده باشه...
وسطِ بازی کردن همه چیز یادشون میره و کیفِ کامل رو از بازی می برن ...
انگاری آدمیزاد در ابتدای زندگی، "زیستن در لحظه اکنون" رو بلده و کم کم یادش میره ...
تا جایی که ناتوان میشه در زیستن ِواقعی در اکنون!
نظرات شما عزیزان:
