شعر عاشقانه

           سی عید به یک مرتبه از دست جهان رفت 

           افسوس که سی پاره ی این ماه نبارک 

           از دست به یک بار چو اوراق خزان رفت 

           ماه رمضان حافظ این گلّه بد از گرگ 

           فریاد که زود از سر این گلّه شبان رفت 

           شد زیر و زبر چون صف مژگان، صف طاعت 

           شیرازه ی جمعیّت بیدار دلان رفت 

          بی قدری ما چون نشود فاش به عالم؟ 

         ماهی که شب قدر در او بود نهان، رفت 

          برخاست تمیز از بشر و سایر حیوان 

          آن روز که این ماه مبارک ز میان رفت 

          تا آتش چوع رمضان چهره بر افروخت 

         از نامه ی اعمال سیاهی چو دخان رفت 

         با قامت چون تیر در این معرکه آمد 

         از بار گنه با قد مانند کمان رفت 

         برداشت ز دوش همه کس بار گنه را 

        چون باد سبک آمد و چون کوه گران رفت 

        چون اشک غیوران به سراپرده ی مژگان 

         دیر آمد و زود از نظر آن جان جهان رفت 

          از رفتن یوسف نرود بر دل یعقوب 

          آن ها که به «صائب» ز وداع رمضان رفت 

   دمیدن هلال عید و رسیدن جشن بندگی و فرمانبرداری خدای روزه و رمضان، بر همه ی خدا پویان و خدا جویان پهنه ی عبادت و اطاعت خجسته باد! 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: